اربعین1395

از فرماندهی سپاه تا مسافرکشی برای تامین مخارج نیازمندان

خبرگزاری مهر- گروه سیاست: بانوی مبارز ایران که نامش بخشی از تاریخ مبارزات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ماست، چرا که نقش وی در فرازهای برجسته تاریخ انقلاب اسلامی فراموش نشدنی است. صحبت از مرضیه حدیدچی(دباغ) تنها محافظ زن امام خمینی(ره) و اولین فرمانده سپاه زن است.

زمانی به عنوان یک الگوی تمام عیار زن انقلابی شناخته شد که در سال ۱۳۵۳ به جرم شاگردی در محضر آیت الله سعیدی و فعالیت های انقلابی به همراه دختر نوجوانش رضوانه دستگیر و در زندان های مخوف رژیم ستم شاهی شکنجه شد. مبارزه مسلحانه ، زندانی سیاسی، شکنجه و نائل شدن به درجه جانبازی گوشه ای از فعالیت های «خواهر طاهره» پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران است.

او در خاطراتش از شکنجه هایش در زندان های ساواک گفته بود: «خاطرم هست وقتی فرزندم رضوانه را شکنجه کردند جسم نیمه جان او را آوردند وسط راهرو انداختند. من با قدرت تمام به دیوار مشت می‌کوبیدم و از دریچه کوچک سلول داخل راهرو را نگاه می‌کردم. بسیار بی‌تاب و بی‌طاقت شده بودم. ناگهان صدای محزون و زیبای آیت الله ربانی شیرازی را شنیدم که شروع به خواندن این آیه کردند: «واستعینوا بالصبر و الصلاة و انّها لکبیرة الاّ علی الخاشعین» اینجا بود که آرام‌تر شدم... رضوانه را با جسم نیمه جان به سلولم آوردند.

یکی از همان سربازها چند حبه قند و خوشه کوچکی از انگور را به داخل پرت کرد و گفت: خانم، اینها را به دخترت بده خیلی رنگ پریده شده و پاهایش روی زمین کشیده می‌شود.شاید کمی به دردش بخورد. به آن سرباز گفتم برایت دعا می‌کنم. او هم پاسخ داد اگر بلدی دعا کنی برای خودت دعا کن که از اینجا نجات پیدا کنی.

بعدها دیگر این مأمور را ندیدم. دیگر نمی‌دانم ساواکی‌ها فهمیدند و بلایی سر او آوردند یا نه. یک بار دیگر در اتاق بازجویی، من و رضوانه را با هم شکنجه می‌کردند. دختر نوجوانم تشنه بود و بازجو تهرانی، در حالی که لیوان آب خنک در دست داشت با افتخار و غرور به ما نگاه می‌کرد و آب را جلو چشم فرزندم بر زمین می‌ریخت.»

اما شکنجه های این بانوی مبارز با پیروزی انقلاب اسلامی التیام یافت و پس از انقلاب اسلامی به عنوان یکی از مؤسسان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مبارزات خود با دشمنان اسلام و انقلاب ادامه داد. او بعدها به عنوان اولین فرمانده سپاه منطقه غرب کشور مسئولیت سپاه همدان را برعهده گرفت.

بانو دباغ در نابودی سازمان‌هایی نظیر کومله و حزب دموکرات کردستان گرفته تا شبکه‌های مخفی فدائیان و منافقین نقش فعالی را ایفا کرد.

مسئولیت بسیج خواهران کل کشور، نمایندگی مجلس شورای اسلامی در سه دوره‌، فرماندهی سپاه همدان، استاد دانشگاه علم و صنعت، استاد مدرسه شهید عالی مطهری، قائم مقام جمعیت زنان جمهوری اسلامی از دیگر مسئولیت‌ها و سوابق اجرایی خواهر طاهره است.

داستان محافظ شدن او از این قرار است زمانی که پلیس فرانسه قصد داشت برای محافظت از امام خمینی (ره) در نوفل لوشاتو از پلیس زن استفاده کند . امام موسی صدر گفته بود زنی را می‌شناسد که نسبت به مسائل محافظت خانگی و آموزش پلیسی آشنایی دارد و مرضیه دباغ را پیشنهاد داده بود و از آنجا بود که او در منزل امام در نوفل لوشاتو خدمت کرد، از امام لقب « خواهر طاهره » گرفت.

او فعالیت های مبارزاتی در عراق و عربستان هم داشته است در عربستان سعودی به توزیع اعلامیه‌های امام خمینی(ره) در میان حجاج می‌پرداخت اما بیشتر فعالیت‌های او در خارج از کشور مربوط به آموزش مبارزات چریکی در سوریه و لبنان زیر نظر شهید محمد منتظری و با حمایت امام موسی صدر می‌شد.

حدیدچی همچنین تنها زنی بود که به عنوان یکی از نمایندگان جمهوری اسلامی، پیام حضرت امام (ره) را در سال ۶۷ به گورباچف رساند. او زمانیکه در زندان کچوئی در حال سرکشی به بندها بود، خبر دادند امام ماموریتی به او سپرده و باید همراه آیت‌الله جوادی آملی و محمدجواد لاریجانی به شوروی سفر کند.

سیداحمد خمینی درباره علت این انتخاب به بانو دباغ گفته بود: «کارهایی را که برای امام انجام داده‌اید برای ایشان روشن است و این‌قدر که شما نزد امام شناخته شده هستید، خانم‌های دیگر شناخته شده نیستند. شما می‌دانید امام چقدر در تصمیماتشان دقت دارند. شما امتحانتان را پس داده‌اید. زیر انواع شکنجه‌ها بوده‌اید و اطلاعاتی بیرون نداده‌اید. با بدن زخمی و بیمار این جرأت را داشتید که با پاسپورت جعلی از کشور خارج شوید و شش ماه در سخت‌ترین شرایط به تنهایی زندگی کنید. به فنون نظامی هم آشنایی کامل دارید. امام می‌دانند در مواقع بحرانی دچار ترس و رعب نمی‌شوید و بهترین تصمیم را می‌گیرید. این سفر هم ممکن است پر از مخاطره باشد. امام می‌دانند چه کسانی را انتخاب کرده‌اند.»

اما سهم او از انقلاب تنها شکنجه و زندان و نبود، خواهر طاهره برای تامین مخارج چند خانواده که تکفل آنان را از دوران نمایندگی مجلس بر عهده گرفته بود مجبور به مسافر کشی هم شده بود. او در این زمینه در مصاحبه ای گفته بود:  در دوره دوم نمایندگی‌ام در  مجلس شورای اسلامی، هر ماه مبلغی را برای کمک به چند خانواده نیازمند اختصاص می‌دادم. دوره نمایندگی که به پایان رسید پول چندانی برایم باقی نمی‌ماند که به آنها کمک کنم. برای همین شب‌ها بعد از خوابیدن بچه‌ها و همسرم، با ماشین به فرودگاه یا میدان آزادی می‌رفتم و مسافرکشی می‌کردم. وقتی این خبر پخش شد، آقا (رهبری) خیلی ناراحت شده بودند و فرمودند: خرج این سه خانه را من می دهم و شما دیگر حق ندارید مسافر کشی کنید.»

این‌ها هم عرب هستند؟!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

صاحب موکب می‌رود و اندکی بعد یک چای می‌آورد که زیر استکان آن چندهزار دینار عراقی است. با شرم و حیای خاصی آن را تعارف می‌کند و می‌رود. زائر ایرانی گیج و مبهوت مانده، مانند کشتی‌گیری که ضربه‌فنی شده، توان بلند شدن از تشک را ندارد.

 

حماسه یوم‌الله 13 آبان در شیراز 1395

اجتماع بزرگ «مرگ بر آمریکا» به مناسبت 13 آبان روز استکبارستیزی در میدان ارم شیراز برگزار شد.

مراسم نواختن زنگ نهضت ما زنده‌ایم

hejabpix.blog.ir

hejabpix.blog.ir

مراسم نمادین نواختن زنگ «نهضت ما زنده‌ایم» روایتی از کتاب «من زنده‌ام» معصومه آباد و هم‌زمان با سالروز اسارت وی و با هدف شناساندن نقش زنان در نهضت عاشورا و دفاع مقدس صبح یکشنبه بیست و پنجم مهر1395 با حضور مینو اصلانی مسئول بسیج زنان کشور در دبیرستان دخترانه دوره اول هاجر منطقه 11 برگزار شد.

مادر شهید "محمد الزیر" از مدافعان حرم سوری

مادر شهید «محمد الزیر» 26 ساله، بانویی 48 است و سختی و آوارگی جنگ، سبب شده پیرتر به نظر آید. ٦ فرزند دارد، پنج پسر و یک دختر که محمد فرزند دومش بود. می‌گوید: «ما در حمص زندگی می کردیم ولی وقتی جنگ شد و به حمص حمله کردند، مجبور شدیم از آنجا خارج شویم و به حاشیه حمص بیاییم.»

کاتبان حسینی

همزمان با ایام شهادت سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) جمعی از هنرمندان خوشنویس و نقاشی‌خط در جمع عزادران حسینی عصر بیست و هفت مهرماه به بداهه نویسی پرداختند.در این گردهمایی ۳۸ هنرمند خوشنویس و نقاشی‌خط با الهام از عاشورا و روایات و احادیث مربوط به سید و سالار شهیدان(ع)، دست به هنرنمایی زدند.

هنرمندان به نامی همچون استاد غلامحسین الطافی با سبک مرکب اکرولیک و محمد جدی، مرتضی قورچی، محمود رضا گودرزی، مصطفی طهماسب، عظیم پرندی با سبک خوشنویسی – نستعلیق در این بداهه‌نویسی شرکت کردند.